SIBO: oorzaken, symptomen, diagnose en behandeling

Wat is SIBO?

Bacteriële overgroei in de dunne darm (bekend als SIBO) treedt op wanneer er een abnormale toename is van de totale hoeveelheid bacteriën in de dunne darm, vooral soorten bacteriën die normaal niet in dit deel van het spijsverteringsstelsel voorkomen. Deze aandoening wordt ook wel blind-loopsyndroom genoemd.

Bacteriële overgroei in de dunne darm treedt meestal op wanneer bepaalde omstandigheden, zoals een operatie of ziekte, de beweging van voedsel en afval door het spijsverteringskanaal vertragen, waardoor een omgeving ontstaat die bevorderlijk is voor de proliferatie van bacteriën. Een teveel aan bacteriën wordt vaak geassocieerd met diarreesymptomen en kan leiden tot gewichtsverlies en ondervoeding.

Hoewel bacteriële overgroei in de dunne darm vaak optreedt als complicatie na een buikoperatie, kan deze ook verband houden met structurele problemen en bepaalde ziekten. In sommige gevallen kan een operatie nodig zijn om dit probleem aan te pakken, maar de meest voorkomende behandeling omvat het gebruik van antibiotica.

Wat zijn de symptomen van SIBO?

Tekenen en symptomen van bacteriële overgroei in de dunne darm omvatten vaak:

• Verlies van eetlust

• Buikpijn

• Misselijkheid

• Zwelling

• Ongemakkelijk gevoel van volheid na het eten

• Diarree

• Onbedoeld gewichtsverlies

• Ondervoeding

Wanneer moet ik naar een arts gaan om erachter te komen of ik SIBO heb?

Een opgeblazen gevoel, misselijkheid en diarree zijn tekenen en symptomen van veel darmproblemen. Raadpleeg uw arts voor een volledig onderzoek, vooral als u een buikoperatie heeft ondergaan en als u het volgende heeft:

• Aanhoudende diarree

• Snel en onbedoeld gewichtsverlies

• Buikpijn die langer dan een paar dagen aanhoudt

Als u ernstige buikpijn heeft, zoek dan onmiddellijk medische hulp.

Wat zijn de oorzaken van SIBO?

Bacteriële overgroei in de dunne darm (SIBO) kan worden veroorzaakt door:

• Complicaties van buikoperaties, waaronder maag-bypass voor obesitas en gastrectomie voor de behandeling van maagzweren en maagkanker

• Structurele problemen in en rond de dunne darm, waaronder littekenweefsel (darmverklevingen) dat zich rond de buitenkant van de dunne darm kan wikkelen, en uitpuilende weefselzakjes die door de wand van de dunne darm uitsteken (intestinale diverticulose)

• Bepaalde medische aandoeningen, waaronder de ziekte van Crohn, bestralingsenteritis, sclerodermie, coeliakie, diabetes of andere aandoeningen die de beweging (motiliteit) van voedsel en afvalproducten door de dunne darm kunnen vertragen.

Hoe ontstaat bacteriële overgroei in de dunne darm?

De dunne darm, het grootste deel van het spijsverteringsstelsel, is ongeveer 6,1 meter lang. In dit deel van het spijsverteringsstelsel wordt voedsel gecombineerd met spijsverteringssappen en worden de voedingsstoffen ervan in de bloedbaan opgenomen.

In tegenstelling tot de dikke darm of dikke darm herbergt de dunne darm over het algemeen relatief weinig bacteriën. Dit komt door de snelheid waarmee de inhoud er doorheen beweegt en de aanwezigheid van gal. Wanneer er echter bacteriële overgroei optreedt in de dunne darm, wordt voedsel dat in dit gedeelte vastzit een ideale omgeving voor bacteriën om te groeien. Deze bacteriën kunnen gifstoffen genereren en de opname van voedingsstoffen belemmeren. Bovendien kunnen bijproducten van bacteriële afbraak van voedsel aanvallen van diarree veroorzaken.

Wat zijn de risicofactoren voor SIBO?

Factoren die het risico op bacteriële overgroei in de dunne darm vergroten, zijn onder meer:

• Maagchirurgie om obesitas of zweren te behandelen

• Een structureel defect in de dunne darm

• Een letsel aan de dunne darm

• Een abnormale doorgang (fistel) tussen twee segmenten van de darm

• De ziekte van Crohn, darmlymfoom of sclerodermie waarbij de dunne darm betrokken is

• Geschiedenis van radiotherapie aan de buik

• Diabetes

• Diverticulose in de dunne darm

• Verklevingen veroorzaakt door een eerdere buikoperatie

Welke complicaties kan SIBO veroorzaken?

Bacteriële overgroei in de dunne darm kan tot een aantal problemen leiden, waaronder:

1. Moeilijkheden bij de opname van voedingsstoffen: Vetten, koolhydraten en eiwitten worden niet goed opgenomen vanwege de afbraak van galzouten, die normaal nodig zijn voor de vertering van vetten. Dit leidt tot een inefficiënte vertering van vetten en resulteert in aanvallen van diarree. Bovendien kunnen de producten die door bacteriële activiteit worden gegenereerd het darmslijmvlies beschadigen, waardoor de opname van koolhydraten en eiwitten wordt verminderd.

2. Competitie om voedingsstoffen: Bacteriën kunnen concurreren om beschikbare voedingsstoffen in de dunne darm. Bovendien kunnen bijproducten van bacteriële afbraak van voedsel dat in dit gebied vastzit, aanvallen van diarree veroorzaken. Deze gecombineerde effecten van bacteriële overgroei dragen bij aan diarree, ondervoeding en gewichtsverlies.

3. Vitaminetekort: Door onvolledige opname van vetten kan het lichaam de vetoplosbare vitamines A, D, E en K niet volledig opnemen. Bacteriën in de dunne darm synthetiseren en gebruiken vitamine B-12, wat essentieel is voor de normale werking van het zenuwstelsel , bloedcelproductie en DNA. Bacteriële overgroei kan resulteren in een B12-tekort, dat zich kan manifesteren als zwakte, vermoeidheid, tintelingen in de handen en voeten en, in gevorderde gevallen, mentale verwarring. Schade aan het centrale zenuwstelsel als gevolg van een tekort aan B12 kan onomkeerbaar zijn.

4. Verzwakking van botten (osteoporose): Na verloop van tijd kan schade aan de darmen, veroorzaakt door abnormale bacteriegroei, leiden tot onvoldoende calciumabsorptie, wat uiteindelijk kan resulteren in botziekten zoals osteoporose.

5. Niersteenvorming: Een slechte opname van calcium kan ook het risico op het ontwikkelen van nierstenen in een later stadium vergroten als gevolg van de ophoping van mineralen in de nieren.

Hoe wordt SIBO gediagnosticeerd?

Om bacteriële overgroei in de dunne darm (SIBO) te diagnosticeren, kunt u tests ondergaan om te controleren op bacteriële overgroei in de dunne darm, malabsorptie van vet of andere problemen die uw symptomen kunnen veroorzaken of daaraan kunnen bijdragen. Veel voorkomende tests zijn onder meer:

• Ademtest. Dit type niet-invasieve test meet de hoeveelheid waterstof of methaan die wordt uitgeademd na het drinken van een mengsel van glucose en water. Een snelle toename van uitgeademde waterstof of methaan kan wijzen op een overgroei van bacteriën in de dunne darm. Hoewel algemeen verkrijgbaar, is de ademtest minder specifiek dan andere soorten tests voor het diagnosticeren van bacteriële overgroei.

• Aspireer- en vloeistofcultuur van de dunne darm. Dit is momenteel de belangrijkste standaardtest voor bacteriële overgroei. Om het vloeistofmonster te verkrijgen, voeren artsen een lange, flexibele buis (endoscoop) door de keel en door het bovenste spijsverteringskanaal naar de dunne darm. Er wordt een monster darmvocht afgenomen en vervolgens in een laboratorium geanalyseerd om te zien of er sprake is van bacteriegroei.

Naast deze tests kan uw arts een bloedtest aanbevelen om te zoeken naar vitaminetekorten of een ontlastingsonderzoek om te controleren op malabsorptie van vet. In sommige gevallen kan uw arts beeldvormingstests aanbevelen, zoals röntgenfoto's, CT-scans of MRI's, om structurele afwijkingen van de darm op te sporen.

Wat is de behandeling van SIBO?

Waar mogelijk behandelen artsen overmatige groei van

Wat is SIBO?

Bacteriële overgroei in de dunne darm (bekend als SIBO) treedt op wanneer er een abnormale toename is van de totale hoeveelheid bacteriën in de dunne darm, vooral de soorten bacteriën die normaal voorkomen.

bacteriën in de dunne darm door het onderliggende probleem te behandelen, bijvoorbeeld het operatief herstellen van een postoperatieve lus, strictuur of fistel. Maar de hendel kan niet altijd worden omgedraaid. In dat geval richt de behandeling zich op het corrigeren van voedingstekorten en het elimineren van bacteriële overgroei.

1. Antibiotische therapie

Voor de meeste mensen is de eerste manier om bacteriële overgroei te behandelen het gebruik van antibiotica. Artsen kunnen met deze behandeling beginnen als uw symptomen en medische geschiedenis er sterk op wijzen dat dit de oorzaak is, zelfs als de testresultaten niet doorslaggevend zijn of er geen tests zijn uitgevoerd. Er kunnen tests worden uitgevoerd als behandeling met antibiotica niet effectief is.

Een korte antibioticakuur vermindert vaak het aantal afwijkende bacteriën aanzienlijk. Maar de bacteriën kunnen opnieuw verschijnen als het antibioticum wordt gestopt, dus de behandeling moet mogelijk langdurig zijn. Sommige mensen met een ziekte in de dunne darm kunnen lange tijd geen antibiotica nodig hebben, terwijl anderen ze misschien regelmatig nodig hebben.

Artsen kunnen ook verschillende antibiotica afwisselen om bacteriële resistentie te helpen voorkomen. Antibiotica doden de meeste darmbacteriën, zowel normale als abnormale. Als gevolg hiervan kunnen antibiotica enkele van de problemen veroorzaken die ze proberen op te lossen, waaronder diarree. Afwisselen tussen verschillende medicijnen kan dit probleem helpen voorkomen.

2. Na remissie kan SIBO terugkeren. Er worden enkele opties voorgesteld om de remissie in stand te houden: medicijnen die de darmmotiliteit bevorderen (aangezien motiliteit een bepalende factor is voor de darmstroom en stasis); laag FODMAP-dieet : tot op heden is er geen onderzoek dat de effecten van dit type dieet op SIBO verifieert, maar sacharide-intoleranties komen vaak voor bij SIBO, en theoretisch gezien verkleint een dieet met weinig fermenteerbaar voedsel de kans op overgroei van bacteriën als gevolg van een omgeving daarvoor minder gunstig.

Daarom lijkt het op voedingsniveau de meest redelijke optie om de met het dieet bereikte SIBO-remissie te behouden.

FODMAP is de afkorting voor fermenteerbare oligosachariden, disachariden, monosachariden en polyolen.

Het laag FODMAP-dieet stimuleert het eten van een dieet zonder deze verbindingen, dat wil zeggen dat het feitelijk een dieet is dat vrij is van of zonder FODMAP-voedsel.

Deze fermenteerbare stoffen zijn eenvoudige of complexe koolhydraten die in voedingsmiddelen voorkomen, hoewel niet alle koolhydraten of suikers fermenteerbaar zijn en in de FODMAP-lijst staan.

Welk type dieet kan mij helpen SIBO te verbeteren?

Welke voedingsmiddelen kun je het beste vermijden of verminderen tijdens een laag FODMAP-dieet?

Bij een laag FODMAP-dieet is het raadzaam om bepaalde groenten die ongemak veroorzaken te beperken, zoals: artisjokken, asperges, kool, bloemkool, spruitjes, broccoli, knoflook, prei, ui, erwten, sperziebonen, venkel, bieten, paddenstoelen en andere soorten paddenstoelen.

Tot deze categorie van fermenteerbare koolhydraten die we moeten vermijden behoren:

1. Fructose : gevonden in fruit, honing en siropen.
2. Lactose : Aanwezig in zuivelproducten zoals melk, kaas en yoghurt.
3. Fructanen : gevonden in tarwe, knoflook, ui, artisjokken, erwten, asperges, prei, cichorei en voedingsmiddelen met inulinevezels.
4. Galactanen : In peulvruchten (inclusief sojabonen).
5. Polyolen : Aanwezig in zoetstoffen zoals isomaltose, mannitol, sorbitol, xylitol, maar ook in steenvruchten zoals onder andere avocado, abrikozen, kersen, nectarines, perziken en pruimen.

Deze suikers kunnen als gevolg van osmose een toename van de hoeveelheid water in de darm veroorzaken. Ze worden mogelijk niet goed verteerd of efficiënt geabsorbeerd, wat de overgroei van bacteriën in de darmmicrobiota die ze fermenteren, kan voeden. Wanneer dit gebeurt, kunnen ongemakken zoals diarree, obstipatie, gasvorming, een opgeblazen gevoel in de buik en buikpijn optreden. Als u een van deze symptomen ervaart, kan een laag FODMAP-dieet u helpen deze te verminderen. Dit dieet is vooral gunstig voor mensen met het prikkelbaredarmsyndroom en inflammatoire darmziekten zoals de ziekte van Crohn.

Bij een laag FODMAP-dieet wordt ook aanbevolen om de vezelinname zoveel mogelijk te beperken. Vezels, die bijvoorbeeld in volle granen voorkomen, zijn een onverteerbare stof die soortgelijke symptomen kan veroorzaken.

Bovendien is het raadzaam om de inname van producten die gluten bevatten te verminderen, hoewel het op dit moment niet nodig is om extreem streng te zijn, aangezien het elimineren van tarwe al een aanzienlijke afname van de hoeveelheid gluten in de voeding betekent.

Welke voedingsmiddelen zijn geschikt voor een laag FODMAP-dieet?

Bij het volgen van een laag FODMAP-dieet is het raadzaam om glutenvrije ontbijtgranen of granen met een laag glutengehalte te kiezen. De meest geschikte granen in dit dieet zijn:

• Spelt.
• Rijst.
• Haver (zorg ervoor dat ze gecertificeerd glutenvrij zijn).
• Aardappel.
• Liefje.
• Teff.
• Sorghum.
• Quinoa.
• Tapioca.
• Yucca.
• Boekweit.
• Amarant.

Wat groenten betreft, wordt aanbevolen om ze gekookt te consumeren. Zodra u ze goed verdraagt, kunt u geleidelijk rauwe groenten als bijgerecht bij uw maaltijden introduceren.

Aanbevolen fruitsoorten voor het laag FODMAP-dieet zijn onder meer:

• Banaan
• Citroen
• Aardbeien
• Mandarijn
• Oranje
• Meloen
• Papaja
• Bosbessen
• Frambozen
• Kiwi
• Passievrucht
• Ananas
• Druif
• Kokosnoot

Met dit dieet kun je zonder beperkingen vlees, vis en eieren consumeren. Wat noten zoals amandelen, hazelnoten en walnoten betreft, is het belangrijk om ze individueel te proberen om uw persoonlijke tolerantie te beoordelen, en ze moeten met mate worden geconsumeerd.

Bovendien kunt u kleine hoeveelheden lactosevrije of lactosearme zuivelproducten in uw dieet opnemen.

Wat betreft groenten en fruit die rijk zijn aan FODMAPs, wordt aanbevolen om de consumptie ervan te beperken tot een kleine portie ter grootte van een tennisbal. Het tweemaal daags eten van deze kleine porties wordt doorgaans beter verdragen dan het consumeren van een grotere hoeveelheid in één maaltijd.

Als u tijdens de weken dat u het dieet volgt constipatie ervaart, kunt u haver introduceren, die weinig FODMAP's maar veel vezels bevat. Bovendien is het belangrijk om de waterinname te verhogen om de spijsvertering te verbeteren.

3. SIBO is meestal een secundaire ziekte, en zolang de oorzaak niet wordt geëlimineerd, is de kans groot dat SIBO opnieuw optreedt. Vaak is het echter onmogelijk om de primaire oorzaak weg te nemen. Hier komen probiotica, prebiotica en/of synbiotica in beeld met als doel de ?slechte? microbiota te vervangen door de ?goede?. Een recente studie toont aan dat probiotische suppletie de bacteriële overgroei kan verminderen, de waterstofconcentraties kan verlagen en buikpijn kan verlichten.

4. Onlangs is een prospectief, gerandomiseerd, single-center onderzoek uitgevoerd met SIBO-positieve patiënten met PDS (prikkelbare darmsyndroom) van de Andalusische afdeling Functionele Spijsverteringsstoornissen (PDD) met als doel de kwaliteit van leven van de patiënten te verbeteren. .

De controlegroep volgde een laag FODMAPS-dieet.

De interventiegroep combineerde het gebruik van supplementen van specifieke stammen van Reishi en Lion's Mane, evenals Shiitake en Pleurotus.

In deze studie werden analytische gegevens en het voedingsprofiel, de ademtest en de volledige bio-psycho-sociale voedingsbeoordeling verzameld.

Welke voedingssupplementen kunnen mij helpen SIBO te verbeteren?

Voedingssupplementen kunnen vitaminetekorten verbeteren, darmpijn verminderen en helpen bij gewichtstoename:

• Voedingssupplementen. Mensen met bacteriële overgroei in de dunne darm hebben mogelijk intramusculaire injecties van vitamine B12 nodig, evenals orale vitamines en calcium- en ijzersupplementen.